Οστεοαρθρίτιδα: Τι είδους ασθένεια και πώς να το αντιμετωπίσουμε;

Ασθένεια: οστεοαρθρίτιδα των αρθρώσεων

Ποια όργανα επηρεάζονται: Αρθρώσεις (κυρίως οι αρθρώσεις των άκρων)

Αιτίες: τοπική (ειδικά σχετίζεται με την άρθρωση), συστηματική (αποτέλεσμα δυσλειτουργιών στο σώμα), εξωτερική (ως αποτέλεσμα χειρουργικής επέμβασης ή τραυματισμού)

Συμπτώματα: πόνος στον πόνο, σπασμός στην άρθρωση κατά την κίνηση, πόνος, πρήξιμο, πυρετός, περιορισμένη κινητικότητα

Επιπλοκές: καταστροφή της άρθρωσης, κήλη στους μεσοσπονδύλιους δίσκους, ανάπτυξη οστεοαρθρίτιδας σε άλλες αρθρώσεις

Γιατρός: ρευματολόγος

Θεραπεία: φαρμακευτική αγωγή, τοπική, φυσιοθεραπεία, μασάζ, γυμναστική, διατροφή, χειρουργική θεραπεία (ενδοπροσθετική, προσθετική)

Πρόληψη: μείωση της σωματικής δραστηριότητας, έλεγχος της υγείας

Τι είναι αυτό?

Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια χρόνια εκφυλιστική ασθένεια των αρθρώσεων που εκδηλώνεται στην καταστροφή της. Σε αυτήν την περίπτωση, όλες οι αρθρικές δομές της άρθρωσης έχουν υποστεί βλάβη - χόνδρος, οστά, συνδετικός ιστός (σύνδεσμοι και θύλακες των αρθρώσεων). Η ασθένεια είναι διαδεδομένη: 6-7 έως 10-15% του πληθυσμού σε διαφορετικές χώρες πάσχουν από αυτήν. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, 32, 5 εκατομμύρια ενήλικες πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, άτομα άνω των 45 ετών συμπεριλαμβάνονται σε αυτό το ποσοστό, αλλά οι ασθενείς είναι επίσης νεότεροι.

Αιτίες της οστεοαρθρίτιδας

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτήν την ασθένεια, οι οποίοι μπορούν να μειωθούν σε πολλές ομάδες.

Τοπικός

Το πρόβλημα σχετίζεται με την ίδια την προσβεβλημένη άρθρωση. Αυτοί είναι αδύναμοι μύες, δυσπλασία ή ανώμαλη κινητικότητα (υπερκινητικότητα) της άρθρωσης, η παθολογία της ανάπτυξής της.

Σύστημα ή εσωτερικό

Όταν η καταστροφή του χόνδρου είναι αποτέλεσμα άλλων δυσλειτουργιών στο σώμα. Για παράδειγμα, μια ανισορροπία στις ορμόνες του φύλου μπορεί να οδηγήσει σε οστεοαρθρίτιδα. Στις γυναίκες, η έλλειψη οιστρογόνων οδηγεί σε οστεοπόρωση - μείωση της οστικής πυκνότητας και καταστροφή του. Σε αυτήν την περίπτωση, οι οστικές επιφάνειες των αρθρώσεων υποφέρουν επίσης. Επίσης επηρεάζεστε από άλλες μεταβολικές διαταραχές: σακχαρώδη διαβήτη, δυσλιπιδαιμία (ανισορροπία μεταξύ «κακής» και «καλής» χοληστερόλης στο αίμα). Η τάση προς αυτή την ασθένεια μπορεί να κληρονομηθεί. Μια βακτηριακή ή ιογενής λοίμωξη μπορεί να προκαλέσει οστεοαρθρίτιδα. Το υπερβολικό σωματικό βάρος με παχυσαρκία μπορεί επίσης να προκαλέσει οστεοαρθρίτιδα.

Εξωτερικοί παράγοντες

Τραύμα ή χειρουργική επέμβαση στις αρθρώσεις μπορεί να προκαλέσει οστεοαρθρίτιδα. Η αρθροπάθεια των αστραγάλων μπορεί να συμβεί εάν φοράτε πολύ σφιχτά και άβολα παπούτσια και οι αρθρώσεις του γόνατος και του ισχίου καταρρέουν σε άτομα που περπατούν, στέκονται και σηκώνουν πολύ (αθλητές, φορτωτές).

Ποιος κινδυνεύει;

Η οστεοαρθρίτιδα εμφανίζεται κυρίως σε γήρανση και γεροντική ηλικία. Πιο ευαίσθητα στην ασθένεια:

• Άτομα που έχουν υποστεί έναν τραυματισμό στις αρθρώσεις ή έχουν έναν τρόπο ζωής που συνεπάγεται αυξημένο άγχος στις αρθρώσεις.
• Ηλικιωμένοι (ο κίνδυνος εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας αυξάνεται με την ηλικία)
• Γυναίκες άνω των 50 ετών (ο κίνδυνος εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας είναι υψηλότερος στις γυναίκες σε ηλικιωμένους από τους άνδρες).
• Τα υπέρβαρα άτομα (το υπερβολικό βάρος μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη οστεοαρθρίτιδας των αρθρώσεων του ισχίου και του γόνατος).
• Άτομα με οικογενειακό ιστορικό οστεοαρθρίτιδας.

Σε διάφορες χώρες, η οστεοαρθρίτιδα εμφανίζεται κατά μέσο όρο στο 11-13% του πληθυσμού. Το ποσοστό θα αυξηθεί καθώς αυξάνεται το προσδόκιμο ζωής και αυξάνεται το ποσοστό των παχύσαρκων ατόμων.

Μορφές και στάδια της νόσου

Η ασθένεια ταξινομείται σύμφωνα με διάφορες παραμέτρους. Η οστεοαρθρίτιδα λέγεται ότι είναι πρωτοπαθής ή ιδιοπαθής εάν αναπτύσσεται με την πρώτη ματιά χωρίς προφανή λόγο. Αυτός ο τύπος οστεοαρθρίτιδας είναι πιο συχνός σε άτομα άνω των 40 έως 45 ετών. Χαρακτηρίζεται από την καταστροφή όχι μιας άρθρωσης, αλλά πολλών ταυτόχρονα.

Η δευτερογενής οστεοαρθρίτιδα έχει σαφή αιτία. Κατά κανόνα, προκαλείται από τραυματισμούς και κάθε είδους δυσλειτουργίες στο σώμα λόγω συγγενών, επίκτητων ή ενδημικών ασθενειών, μεταβολικών διαταραχών, ορμονικών διαταραχών, νευροπάθειας και διαταραχών του μεταβολισμού ασβεστίου.

Μεταξύ των πιο κοινών μορφών δευτερογενούς οστεοαρθρίτιδας:

• Ψωρίαση (επιπλοκή της ψωρίασης που επηρεάζει κυρίως τις μεγάλες αρθρώσεις).
• Ουρική αρθρίτιδα (συνέπεια παραβίασης του μεταβολισμού του ουρικού οξέος, επίθεση, ιδιαίτερα μικρές αρθρώσεις - οι διαφαγικές αρθρώσεις των ποδιών)
• Ρευματοειδές (η κληρονομιά προκαλεί μεγάλη ανησυχία που προκαλείται από αυτοάνοση επιθετικότητα στους ιστούς της άρθρωσης).
• Αντιδραστικό (ο μηχανισμός του προκαλείται από μόλυνση και η οστεοαρθρίτιδα γίνεται αντίδραση σε αυτό).
• Μετατραυματική (μετά από τραυματισμό όταν η θεραπεία έχει αποτύχει).

Ανάλογα με το πλάτος της βλάβης, η οστεοαρθρίτιδα χωρίζεται σε τοπικές (επηρεάζονται έως και 3 αρθρώσεις) και γενικευμένες (επηρεάζονται περισσότερες από 3 αρθρώσεις).

Υπάρχουν 4 στάδια ανάπτυξης παθολογίας:

Πιθανή οστεοαρθρίτιδα

Η ασθένεια δεν προκαλεί σχεδόν καμία ενόχληση, διατηρείται η κινητικότητα των αρθρώσεων. Υπάρχουν ήδη παθολογικές αλλαγές στον χόνδρο και ανέρχονται τουλάχιστον στο 10%, το μυϊκό σύστημα εξασθενεί.

Τα πρώτα στάδια της οστεοαρθρίτιδας

Ο πόνος είναι μέτριος αλλά σταθερός. Οι αρθρώσεις αρχίζουν να «κάνουν κλικ» και η μυϊκή εργασία διακόπτεται. Ο κοινός χώρος στενεύει. Η ακτινογραφία δείχνει την καταστροφή των δομών του χόνδρου (ελαττώματα και ρωγμές). Οι πρώτες παθολογικές αναπτύξεις με τη μορφή αγκαθιών εμφανίζονται στο οστεοφύτη των οστών.

Μέτρια οστεοαρθρίτιδα

Η άρθρωση χάνει την κινητικότητά της. Οι μύες γύρω του είναι είτε βραχύτεροι είτε σοβαρά εξασθενημένοι και δεν συστέλλονται καλά. Η μείωση του χώρου των αρθρώσεων είναι μέτρια. Η ζημιά στον ιστό του χόνδρου απλώνεται (αποκόλληση χόνδρου) στο οστό.

Σοβαρή οστεοαρθρίτιδα

Η άρθρωση παραμορφώνεται σοβαρά λόγω προηγμένων εκφυλιστικών διεργασιών. Οι επιφάνειες της άρθρωσης εκτίθενται και καλύπτονται με έλκη. Ο άξονας του άκρου αλλάζει, οι σύνδεσμοι μειώνονται, αυτό οδηγεί σε περιορισμένη κινητικότητα των αρθρώσεων. Οι μύες γύρω από την άρθρωση είναι βραχύτεροι ή σοβαρά εξασθενημένοι, ανεπαρκώς συστέλλονται. Ο χώρος των αρθρώσεων μειώνεται σημαντικά, περισσότερο από το 60% του χόνδρου έχει υποστεί ζημιά. Υπάρχουν μεγάλα οστεοφύτα στο οστό.

Η οστεοαρθρίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη καταστροφή της άρθρωσης και να επηρεάσει σοβαρά την κινητικότητα.

Πώς διαφέρει η οστεοαρθρίτιδα από την αρθρίτιδα;

Μην συγχέετε την αρθρίτιδα και την οστεοαρθρίτιδα: στην πρώτη περίπτωση είναι μια φλεγμονώδης διαδικασία, και στη δεύτερη είναι μια εκφυλιστική διαδικασία, δηλαδή, η καταστροφή της άρθρωσης λόγω φθοράς, υπό την επίδραση αυξημένων φορτίων ή απλά με ηλικία. Αυτά τα φαινόμενα σχεδόν πάντα συνοδεύουν το ένα το άλλο, αλλά δεν είναι πανομοιότυπα.

Μια άλλη ερώτηση: ποια είναι η διαφορά μεταξύ της οστεοαρθρίτιδας και της οστεοαρθρίτιδας (οστεοαρθρίτιδα); Δεν υπάρχει: Σύμφωνα με τη Διεθνή Ταξινόμηση Νοσημάτων (ICD), υπάρχουν διαφορετικές συνθέσεις της ίδιας διάγνωσης.

Συμπτώματα

Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια χρόνια ασθένεια. Σταδιακά αναπτύσσεται κάτω από τα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας:

1. Οδυνηρός πόνος από μόλις αισθητή έως σοβαρή - ανάλογα με την έκταση της νόσου. Η επιδείνωση συμβαίνει με τη σωματική δραστηριότητα - αναρρίχηση σκάλων ή οκλαδόν. Καθώς η κατάσταση επιδεινώνεται, ο πόνος συνεχίζεται ακόμη και σε ηρεμία. Στο τέλος της ημέρας, τα συμπτώματα μπορεί μερικές φορές να προκύψουν χωρίς επιπλέον άγχος.
2. Σπάσιμο στην άρθρωση κατά τη μετακίνηση, πόνος. Το πρώτο από αυτά τα συμπτώματα είναι αρχικά σιωπηλό - ο ασθενής αισθάνεται το κλικ και δεν ακούει. Με την πάροδο του χρόνου, αυτός ο ήχος μπορεί να ακουστεί από άλλους. Το σπάσιμο, το στρίψιμο της άρθρωσης συνήθως ξεκινά με υποθερμία.
3. Το οίδημα είναι πρήξιμο του περιβάλλοντος ιστού. Τις περισσότερες φορές εμφανίζεται στα προχωρημένα στάδια της οστεοαρθρίτιδας ή καθώς επιδεινώνεται. Η ίδια η άρθρωση διευρύνεται και παραμορφώνεται.
4. Ανοδος θερμοκρασίας. Συνήθως τοπικό, στην περιοχή της κατάρρευσης άρθρωσης, όταν τα φλεγμονώδη φαινόμενα συνδυάζονται με τις εκφυλιστικές αλλαγές.
5. Μειωμένη κινητικότητα. Όταν οι χόνδροι και οι αρθρικές επιφάνειες των αρθρικών οστών έχουν υποστεί σοβαρή ζημιά, η κίνηση στην άρθρωση καθίσταται δύσκολη.

Σπουδαίος!Όλα αυτά τα συμπτώματα εμφανίζονται όταν η ασθένεια έχει ήδη εξαπλωθεί στο περιόστεο. Πριν από αυτό, η ασθένεια συχνά δεν εκδηλώνεται με κανέναν τρόπο. Επομένως, κατά καιρούς θα πρέπει να εξετάζεστε από έναν ειδικό για να αποκλείσετε την λανθάνουσα πορεία της οστεοαρθρίτιδας.

Ποιες αρθρώσεις επηρεάζονται συχνότερα;

Οι πρώτοι που πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα είναι οι μεγάλες αρθρώσεις που φέρουν τη μεγαλύτερη πίεση. Ορισμένοι τύποι οστεοαρθρίτιδας που είναι πιο συνηθισμένοι από άλλους έχουν τα δικά τους ονόματα:

• Η γονόρθρωση είναι μια βλάβη της άρθρωσης του γόνατος. Σε αυτήν την περίπτωση, ο ασθενής αισθάνεται άβολα κάτω από το γόνατο ή στο εσωτερικό του γόνατος. Κατά την ψηλάφηση (ανίχνευση) της πληγείσας περιοχής, παρατηρείται έντονος πόνος. Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, η κάμψη και η επέκταση του γόνατος είναι περιορισμένη.
• Η κοξάρθρωση είναι μια βλάβη της άρθρωσης του ισχίου. Εμφανίζεται ως αποτέλεσμα συγγενής δυσπλασίας ή τραύματος. Η δυσφορία μπορεί επίσης να γίνει αισθητή όταν στέκεστε, ακόμα και χωρίς φορτίο. Δεν υπάρχει πρήξιμο, υπάρχει μέτριος πόνος στην ψηλάφηση. Με την πάροδο του χρόνου, ένα άκρο (ένα ή και τα δύο) μειώνεται, με αποτέλεσμα την χωλότητα ή το βάδισμα, την ατροφία του μηρού και τους γλουτούς.
• Rhizarthrosis. Το κύριο σύμπτωμα είναι η συμπίεση, η διεύρυνση των αρθρώσεων στα χέρια, μια σημαντική επιδείνωση της κινητικότητάς τους. Οι μικροί καρποί συνήθως επηρεάζονται. Εκδηλώσεις: Σχηματισμοί οστών στις απομακρυσμένες φάλαγγες των δακτύλων (κόμβος Heberden, Εικ. 3), στις ενδιάμεσες φάλαγγες (κόμβος Bouchard), ζημιά στον αντίχειρα λόγω τραύματος ή γεροντικής εκφύλισης, καταστροφή του καρπού.
• Η Uncoarthritis είναι μια βλάβη της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. Ανάπτυξη των οστών - τα οστεοφυτικά αγκάθια περιορίζουν τον νωτιαίο σωλήνα, πιέζοντας τις ρίζες των νεύρων και τα τοιχώματα των αρτηριών, προκαλώντας πόνο στον αυχένα που εξαπλώνεται στα χέρια, πονοκεφάλους, θολή όραση και διακυμάνσεις της αρτηριακής πίεσης.

Οι αρθρώσεις σε άλλες περιοχές μπορεί επίσης να υποφέρουν - αστραγάλους, σπονδυλική στήλη, αγκώνες, ώμους και άλλες αρθρώσεις.

Κατά κανόνα, η ασθένεια προχωρά σε κύματα με μια αλλαγή στα στάδια της επιδείνωσης και της ύφεσης. Επομένως, είναι δύσκολο να διαγνώσετε μόνοι σας την οστεοαρθρίτιδα. Ένας ειδικός πρέπει να το κάνει αυτό.

διάγνωση

Η εξέταση της υποψίας οστεοαρθρίτιδας πραγματοποιείται από έναν ρευματολόγο. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι απαραίτητο να συμβουλευτείτε άλλους ειδικούς (ενδοκρινολόγους, χειρουργούς, ορθοπεδικούς κ. λπ. ). Η διάγνωση γίνεται μετά από ανάλυση των παραπόνων του ασθενούς, εξέταση, ακτινογραφία και εργαστηριακές εξετάσεις.

Λένε για την πιθανή παρουσία οστεοαρθρίτιδας:

• χαρακτηριστικά συμπτώματα (πόνος στις αρθρώσεις που αυξάνεται με την άσκηση, δυσκαμψία γίνεται αισθητή κυρίως το βράδυ),
• προχωρημένη ηλικία του ασθενούς.

Απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να αποκλειστούν άλλες καταστάσεις με παρόμοια συμπτώματα, όπως κατάγματα και ρευματοειδής αρθρίτιδα.

θεραπεία

Η θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας είναι συνήθως περίπλοκη και, εκτός από τη λήψη φαρμάκων, περιλαμβάνει επίσης θεραπεία με δίαιτα και άσκηση.

Θεραπεία φαρμάκων

Η θεραπεία για την οστεοαρθρίτιδα συχνά περιλαμβάνει τη χρήση ποικίλων φαρμάκων. Κάθε ομάδα φαρμάκων έχει τη δική της σκοπούμενη χρήση (Πίνακας 1).

Πίνακας 1. Θεραπεία φαρμάκων για οστεοαρθρίτιδα

Ομάδα φαρμάκων	Σκοπός της θεραπείας
Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ)	Ανακουφίστε τον πόνο και μειώστε τη φλεγμονή
Chondroprotectors (φάρμακα με βάση τη γλυκοζαμίνη και τη χονδροϊτίνη)	Πρόληψη περαιτέρω καταστροφής του χόνδρου
Ενέσεις υαλουρονικού οξέος	Πρόληψη τριβής στην άρθρωση, ανακούφιση από τον πόνο, ενεργοποίηση της παραγωγής φυσικού λιπαντικού. Χρησιμοποιείται μετά την εξάλειψη της φλεγμονής
Κορτικοστεροειδή	Χρησιμοποιείται σε σοβαρή ασθένεια όταν τα ΜΣΑΦ δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν φλεγμονή και πόνο

Τοπική θεραπεία

Τα τοπικά παρασκευάσματα είναι αποτελεσματικά στη σύνθετη θεραπεία της επιδείνωσης της οστεοαρθρίτιδας. Τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούν θέρμανση και αναλγητικές αλοιφές και συμπιέσεις με βάση μια αντιφλεγμονώδη ουσία.

Φυσιοθεραπεία, μασάζ, γυμναστική

Οι πληγείσες περιοχές μπορούν να κάνουν μασάζ κατά τη διάρκεια της ύφεσης. Μειώνει την ταλαιπωρία, βελτιώνει τη διατροφή του ιστού των αρθρώσεων και αποκαθιστά την κανονική κινητικότητα των αρθρώσεων. Μάθημα μασάζ - 20 έως 30 συνεδρίες 10 έως 20 λεπτών.

Είναι σημαντικό να μην ξεχνάτε τη θεραπεία άσκησης - να κάνετε μια σειρά ειδικών ασκήσεων. Δεν θα αποκαταστήσουν την άρθρωση, αλλά δεν θα επιτρέψουν στους μυς να ατροφούν και τους συνδέσμους να εξασθενίσουν. Η άσκηση ξεκινά μόνο κατά την ύφεση.

Συχνά, σε ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα συνταγογραφούνται διαδικασίες φυσιοθεραπείας: θέρμανση, έκθεση με λέιζερ, ηλεκτροφόρηση, θεραπεία οξυγόνου. Συχνά συνταγογραφούνται θεραπεία με μαγνήτη, θεραπεία με υπερήχους, θεραπεία με κύματα σοκ και κρυοθεραπεία.

Σπουδαίος!Για ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα, είναι χρήσιμο να λαμβάνετε λάσπη και να λαμβάνετε μεταλλικά λουτρά - αλάτι, ιώδιο-βρώμιο και άλλα.

διατροφή

Μια κοινή αιτία καταστροφής των αρθρώσεων είναι το υπερβολικό βάρος. Είναι σημαντικό να παρακολουθείτε τη διατροφή σας προκειμένου να ομαλοποιήσετε το σωματικό βάρος και να μειώσετε το άγχος στις αρθρώσεις. Αλλά ακόμη και αν η οστεοαρθρίτιδα δεν σχετίζεται με επιπλέον κιλά, προσαρμόστε τη διατροφή σας ούτως ή άλλως. Η θεραπευτική διατροφή βασίζεται στις ακόλουθες αρχές:

1. Ισορροπία. Είναι σημαντικό να αποφευχθούν τόσο οι ανεπάρκειες βιταμινών όσο και η υπερβιταμίνωση.
2. Ενεργειακός έλεγχος. Δεν πρέπει να υπερβαίνει την ημερήσια ενεργειακή δαπάνη (οι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι ασθενείς μειώνουν τις θερμίδες για να χάσουν βάρος).
3. Εξαιρούνται τα λιπαρά κρέατα, οι συμπυκνωμένοι ζωμοί, τα κονσερβοποιημένα τρόφιμα και τα ημιτελή προϊόντα.
4. Η ποσότητα του αλατιού στα τρόφιμα μειώνεται στα 5 γραμμάρια την ημέρα ή σταματά εντελώς.
5. Η πρόσληψη υγρών πρέπει να είναι επαρκής - τουλάχιστον 2 λίτρα την ημέρα.
6. Η διατροφή περιλαμβάνει έως και 2 ημέρες νηστείας την εβδομάδα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η ποσότητα και η ποικιλία των διαθέσιμων τροφίμων είναι περιορισμένη. Για παράδειγμα, ημέρες κεφίρ - 1, 5-2 λίτρα σε αρκετές δόσεις την ημέρα και τίποτα περισσότερο.

Σπουδαίος!Τα τρόφιμα με βλεννοπολυσακχαρίτες - φυσικά προστατευτικά του αρθρικού χόνδρου (χονδροπροστατευτές) - είναι πολύ χρήσιμα ως μέρος της διατροφής. Αυτά είναι χόνδροι, κόκκινα ψάρια, ζελατίνη, κρέας κοτόπουλου. Μπορείτε να μαγειρέψετε ζελέ, να φτιάξετε ζελέ ψαριού, ζελέ φρούτων.

χειρουργική επέμβαση

Σε προχωρημένα στάδια της νόσου, η φαρμακευτική θεραπεία είναι αναποτελεσματική. Σε αυτήν την περίπτωση, μπορεί να προταθεί χειρουργική επέμβαση:

• Ενδοπροθετικά. Ο χόνδρος αντικαθίσταται από ειδικό ταμπόν. Αυτό μειώνει σημαντικά τον πόνο και βελτιώνει την κινητικότητα.
• Προσθετική. Εάν η κλίμακα της καταστροφής είναι πολύ μεγάλη, το μόνο πράγμα που θα βοηθήσει είναι η αντικατάσταση του κατεστραμμένου συνδέσμου με ένα ειδικό μόσχευμα. Είναι κατασκευασμένο από ένα φαρμακευτικό κράμα που το σώμα δεν απορρίπτει. Η διάρκεια ζωής μιας τέτοιας πρόσθεσης είναι περίπου 10 χρόνια.

πρόβλεψη

Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια χρόνια παθολογία. Είναι απολύτως αδύνατο να ανακάμψεις από αυτό. Η ασθένεια αναπτύσσεται γρήγορα χωρίς θεραπεία, βλάπτει την κινητικότητα των ασθενών και οδηγεί σε αναπηρία. Ωστόσο, εάν ο ασθενής συμβουλεύεται έναν γιατρό εγκαίρως και ακολουθεί όλες τις συστάσεις, το χειρότερο σενάριο συχνά αποφεύγεται.

πρόληψη

Οποιαδήποτε ασθένεια είναι πιο εύκολο να αποφευχθεί από τη θεραπεία. Η οστεοαρθρίτιδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Για να αποφευχθεί αυτό, πρέπει να τηρούνται οι ακόλουθοι κανόνες:

• Φάτε μια ισορροπημένη διατροφή
• Οργανώστε μέτρια σωματική δραστηριότητα κάθε μέρα,
• Αποτρέψτε την υπο- και υπερβιταμίνωση,
• Μην εκτελείτε χρόνιες ασθένειες
• Παρακολουθήστε το βάρος σας
• Μην μεταφέρετε βάρη.

συμπέρασμα

Η οστεοαρθρίτιδα είναι ένας χρόνιος εκφυλισμός (καταστροφή) των αρθρώσεων. Η ασθένεια μπορεί να αναπτυχθεί λόγω λίβρες, μεταβολικές διαταραχές, μόνιμοι τραυματισμοί και υπερβολική σωματική άσκηση σε αθλητές, χορευτές κ. λπ. Επηρεάζει μεγάλες (γόνατα, γοφούς, ώμους, αγκώνες) και μικρές αρθρώσεις, συμπεριλαμβανομένης της σπονδυλικής στήλης (σπονδυλοαρθρίτιδα). Χωρίς θεραπεία, η παθολογική διαδικασία στις αρθρώσεις, η οποία μπορεί να καταλήξει σε αναπηρική καρέκλα, κερδίζει ορμή. Ο τραυματισμός, ο πόνος, το αίσθημα «μπλοκαρίσματος» στην άρθρωση είναι λόγοι για να συμβουλευτείτε έναν ρευματολόγο.