Το πιο κινητό μέρος του ανθρώπινου σώματος είναι τα χέρια. Ο μοναδικός ανατομικός σχεδιασμός τους προσφέρει το μεγαλύτερο εύρος κίνησης, επιτρέποντας στους ανθρώπους να εκτελούν την πιο λεπτή εργασία.
Στις μέρες μας, όχι μόνο ηλικιωμένοι, αλλά και πολύ νέοι παραπονιούνται για πόνους στα δάχτυλα. Τι να κάνετε σε μια τέτοια κατάσταση;
Πριν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα, θα πρέπει να προσδιοριστεί η αιτία του πόνου και ο πιθανός περιορισμός της κινητικότητας. Εάν εμφανιστούν δυσάρεστα συμπτώματα, συνιστάται ανεπιφύλακτα να μην αναβληθεί η επίσκεψη στον γιατρό: απαιτείται διαβούλευση με ειδικό αρθρολόγο και ρευματολογία.
Αιτίες πόνου στα δάχτυλα
Οι κύριες αιτίες πόνου στις αρθρώσεις των δακτύλων:
- αρθρίτιδα (συμπεριλαμβανομένων των ρευματισμών και της ψωρίασης).
- Αρθρίτιδα;
- πολυοστεοαρθρίτιδα?
- ριζάρθρωση;
- τεοσυνοβίτιδα de Quervain;
- Σύνδρομο Raynaud;
- Σύνδρομο Καρπιαίου Σωλήνα (Σύνδρομο Σήραγγας).
Σημαντικό: Το σύνδρομο Raynaud, καθώς και το σύνδρομο σήραγγας, εντοπίζεται περίπου στο ένα τρίτο των ανθρώπων που επισκέπτονται γιατρό για πόνο και δυσκαμψία στα χέρια τους.
Η αρθρίτιδα είναι μια φλεγμονώδης ασθένεια. Οι χαρακτηριστικές κλινικές εκδηλώσεις της παθολογίας είναι τοπικό πρήξιμο και οίδημα, υπεραιμία του δέρματος στην προβολή της πάσχουσας άρθρωσης, πόνος και περιορισμός της κίνησης. Η φύση της πορείας, η σοβαρότητα των συμπτωμάτων και η δυναμική της διαδικασίας καθορίζονται από αιτιολογικούς παράγοντες.
Η αρθρίτιδα βακτηριακής αιτιολογίας χαρακτηρίζεται από αύξηση της θερμοκρασίας και έντονη εμπύρετη αντίδραση. Η ρευματοειδής παραλλαγή (δηλαδή, μια ασθένεια με αυτοάνοσο συστατικό) συνήθως επηρεάζει άλλες μεγαλύτερες αρθρώσεις εκτός από τα δάχτυλα. Χωρίς έγκαιρη επαρκή θεραπεία, αναπτύσσεται παραμόρφωση των χεριών.
Η αρθροπάθεια είναι μια χρόνια παθολογία που χαρακτηρίζεται από σταθερά προοδευτική παραμόρφωση στο πλαίσιο δυστροφικών και εκφυλιστικών αλλαγών των ιστών. Η οστεοαρθρίτιδα επηρεάζει περισσότερο από το ήμισυ του πληθυσμού στην ηλικιακή ομάδα των 50 ετών. Στο πλαίσιο αυτής της παθολογίας, η βλάβη είναι συνήθως συμμετρική. Εκτός από τον πόνο, τα πιο συνηθισμένα παράπονα περιλαμβάνουν μούδιασμα και πρωινή δυσκαμψία στα χέρια (μείωση του εύρους κίνησης). Με την πάροδο του χρόνου, το άκρο παραμορφώνεται, οι μύες λεπταίνουν και εξασθενούν και το δέρμα τραχύνει.
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα σπάνια προσβάλλει νεαρά άτομα (κάτω των 30 ετών). Το ποσοστό επίπτωσης στις γυναίκες είναι περίπου 5 φορές υψηλότερο από ό, τι στους άνδρες. Το «έναυσμα» για την έναρξη της παθολογικής διαδικασίας είναι τις περισσότερες φορές μια σοβαρή ασθένεια, έντονο στρες ή υποθερμία.
Πρώτα απ 'όλα, οι μετακαρποφαλαγγικές αρθρώσεις υποφέρουν. οι καρποί φλεγμονώνονται επίσης ταυτόχρονα. Η διαδικασία επηρεάζει σχεδόν πάντα και τα δύο άκρα συμμετρικά. Ο πόνος τείνει να αυξάνεται σημαντικά τη νύχτα (ιδιαίτερα το πρωί), και κατά τη διάρκεια της ημέρας η έντασή του μειώνεται. Οι τοπικές εκδηλώσεις της νόσου συνοδεύονται από ένα αίσθημα γενικής αδυναμίας, συχνά - υπερθερμία με ρίγη και σταδιακή μείωση του σωματικού βάρους.
Η ψωριασική αρθρίτιδα προκαλεί πόνο στα δάχτυλα στο 5% των περιπτώσεων. Οι βλάβες των αρθρώσεων αναπτύσσονται μετά τις χαρακτηριστικές δερματικές εκδηλώσεις της ψωρίασης. Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από το λεγόμενο. «Αξονική» φλεγμονή, στην οποία προσβάλλονται όλες οι αρθρώσεις μεμονωμένων δακτύλων.
Η τενοντίτιδα του De Quervain επηρεάζει μόνο τους συνδέσμους και τους μύες του αντίχειρα. Χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι το σύνδρομο πόνου, που εντοπίζεται στη βάση του αντίχειρα στον καρπό. Ο πόνος μπορεί να εμφανιστεί τόσο μετά από σωματική προσπάθεια όσο και αυθόρμητα. Αυξάνεται όταν προσπαθείτε να ισιώσετε την άρθρωση προς το αντιβράχιο.
Παρόμοια συμπτώματα και ριζάρθρωση. Αυτές οι ασθένειες μπορούν να διακριθούν με ακτινογραφία (η ριζάρθρωση χαρακτηρίζεται από αλλαγή στον οστικό ιστό).
Το σύνδρομο Raynaud και το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα χαρακτηρίζονται από συνδυασμό πόνου και μούδιασμα στα δάχτυλα.
Η ουρική αρθρίτιδα (ουρική αρθρίτιδα) είναι μια μεταβολική νόσος στην οποία συσσωρεύονται κρύσταλλοι ουρικού άλατος στις αρθρώσεις. Οι μικρές αρθρώσεις (δάχτυλα και πόδια) επηρεάζονται στα αρχικά στάδια ανάπτυξης και οι μεγαλύτερες καθώς εξελίσσεται η ασθένεια. Η ουρική αρθρίτιδα, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της έξαρσης, χαρακτηρίζεται από κλινικές εκδηλώσεις όπως έντονο πόνο και κάψιμο στην πάσχουσα περιοχή, υπεραιμία του δέρματος και οίδημα στην προβολή της πάσχουσας άρθρωσης και εμπύρετη αντίδραση.
Η πολυοστεοαρθρίτιδα των δακτύλων διαγιγνώσκεται εξαιρετικά σπάνια σε ασθενείς ηλικίας κάτω των 40 ετών. Το ωραίο φύλο υποφέρει από αυτό πολύ πιο συχνά. Μια τυπική εκδήλωση της παθολογίας είναι ο σχηματισμός οζιδίων στη ραχιαία και πλάγια επιφάνεια των αρθρώσεων μεταξύ της μέσης και της φάλαγγας των νυχιών. Συνήθως εμφανίζονται συμμετρικά και στα δύο χέρια. Σε κάθε τρίτη περίπτωση, η διάσπαση του χόνδρου με την εμφάνιση οζιδίων είναι ασυμπτωματική, αλλά πιο συχνά η διαδικασία συνοδεύεται από πόνο και κάψιμο.
διάγνωση
Μόνο ένας έμπειρος ειδικός μπορεί να προσδιορίσει ακριβώς γιατί πονάνε τα δάχτυλα. Η μη έγκαιρη έναρξη της θεραπείας μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια της ικανότητας ενεργητικής κίνησης και αναπηρία.
Η διάγνωση γίνεται με βάση το ιστορικό και τα αποτελέσματα πρόσθετων μελετών. Κατά τη συλλογή ενός ιστορικού, ο γιατρός πρέπει να ανακαλύψει όχι μόνο τη φύση των παθήσεων και τον χρόνο εμφάνισης των πρώτων συμπτωμάτων, αλλά και την πιθανή παρουσία αρθρώσεων σε στενούς συγγενείς του ασθενούς. Στην ανάπτυξη ορισμένων παθολογιών των αρθρώσεων, σημαντικό ρόλο παίζει η κληρονομική (οικογενής) προδιάθεση.
Ανάγκη εξέτασης σε περίπτωση παραπόνων για πόνο στα δάχτυλα:
- ακτινογραφία;
- εξέταση αίματος (γενική και "για βιοχημεία").
- Ανάλυση των ούρων.
Σημαντικό: Για να διαπιστωθεί η αιτιολογία της νόσου, i. H. εργαστηριακά ανιχνεύονται τα αίτια που τα προκάλεσαν, η παρουσία/απουσία συγκεκριμένου ρευματοειδούς παράγοντα, τα αντισώματα στους στρεπτόκοκκους και το επίπεδο αζωτούχων ενώσεων – πουρινών.
Αντιμετώπιση του πόνου στις αρθρώσεις των δακτύλων
Οι θεραπευτικές τακτικές καθορίζονται από τη φύση της νόσου, τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων, τη δυναμική της παθολογικής διαδικασίας και τα χαρακτηριστικά της κλινικής πορείας.
φαρμακοθεραπεία
Κατά τη συνταγογράφηση φαρμάκων, λαμβάνεται υπόψη η πιθανή υπερευαισθησία του ασθενούς στα δραστικά συστατικά τους.
Η ολοκληρωμένη θεραπεία των αρθρώσεων περιλαμβάνει το διορισμό φαρμακολογικών φαρμάκων από την ομάδα των χονδροπροστατευτών στον ασθενή. Τα ενεργά συστατικά του σταματούν τον εκφυλισμό του χόνδρινου ιστού και διεγείρουν την αναγέννησή του.
Ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέσα αυτής της κατηγορίας είναι ένα φάρμακο που περιέχει εκχυλίσματα φαρμακευτικών βοτάνων, βιταμίνες, μέταλλα και υδρόλυμα φυσικού κολλαγόνου - το πιο σημαντικό συστατικό του συνδετικού ιστού. Το φάρμακο διατίθεται με τη μορφή σκόνης για αραίωση (συμπλήρωμα διατροφής! ), καθώς και με τη μορφή γέλης και αλοιφής για τοπική εξωτερική χρήση.
Παρακαλώ σημειώστε: ορισμένοι ειδικοί αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα των τζελ και των αλοιφών επειδή μόνο μια μικρή ποσότητα ενεργών συστατικών διέρχεται από το δέρμα και τους υποκείμενους ιστούς απευθείας στον χόνδρο.
Για συμπτωματική θεραπεία, συνταγογραφούνται φάρμακα από την ομάδα των μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων. Τα μέσα μπορούν όχι μόνο να μειώσουν τη φλεγμονή, αλλά και να σταματήσουν το σύνδρομο του πόνου ή να μειώσουν την έντασή του.
Σημείωση: η λήψη ΜΣΑΦ (ιδιαίτερα μακροχρόνια και μη ελεγχόμενη) οδηγεί συχνά στην ανάπτυξη ή έξαρση της γαστρίτιδας και της νόσου του πεπτικού έλκους. Δεν αποκλείονται οι δυσπεπτικές διαταραχές - ναυτία και διάρροια.
Ως παυσίπονα, συνταγογραφούνται αλοιφές και γέλες με ανστεζίνη, νοβοκαΐνη και άλλα αναισθητικά. Τα ψυκτικά τζελ με βάση τη μενθόλη βοηθούν επίσης στην προσωρινή ανακούφιση των συμπτωμάτων.
Σημειώστε: δεν μπορείτε να τεντώσετε ενεργά τα δάχτυλά σας όταν ο πόνος είναι έντονος. Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι σε περιπτώσεις όπου η καταστροφή του χόνδρινου ιστού της άρθρωσης έχει ήδη ξεκινήσει, η σωματική δραστηριότητα μόνο κακό μπορεί να κάνει.
Όταν διαγνωστεί η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο ασθενής συνήθως συνταγογραφείται με γλυκοκορτικοστεροειδή. Η λήψη αυτών των ορμονικών φαρμάκων πρέπει να συνδυάζεται με τη χρήση τοπικών φαρμάκων - αλοιφών που περιέχουν αναισθητικό. Μετά την ανακούφιση των οξέων συμπτωμάτων, ο ασθενής συνταγογραφείται επιπλέον κυτταροστατικά, ανοσοκατασταλτικά και μονοκλωνικά φάρμακα για την ομαλοποίηση της λειτουργικής δραστηριότητας του ανοσοποιητικού συστήματος.
Μη φαρμακευτική θεραπεία σε καταστάσεις όπου πονάνε τα δάχτυλα
Εκτός από φαρμακευτική αγωγή, στους ασθενείς γίνεται τοπικό μασάζ και ειδικά σχεδιασμένες γυμναστικές ασκήσεις. Είναι απαραίτητα για την τόνωση της τοπικής ροής του αίματος (βελτιώνοντας έτσι τον τροφισμό των ιστών και τον κορεσμό του οξυγόνου) και για τη βελτιστοποίηση της κινητικότητας.
Οι φυσιοθεραπευτικές διαδικασίες μπορούν να επιτύχουν ένα καλό θεραπευτικό αποτέλεσμα. Ανάλογα με τη φύση της νόσου, ο ασθενής μπορεί να υποβληθεί σε παραφινοθεραπεία, θεραπεία με υπερήχους ή λουτροθεραπεία (λασποθεραπεία). Η ηλεκτροφόρηση με αναισθητικά διαλύματα θα βοηθήσει στην ανακούφιση του πόνου στα δάχτυλα.
Μεγάλη σημασία έχει η ομαλοποίηση του καθεστώτος - η σωστή εναλλαγή της ανάπαυσης και η αυστηρά δοσολογημένη σωματική δραστηριότητα. Είναι σημαντικό οι ασθενείς να ακολουθούν τη συνταγογραφούμενη δίαιτα, η οποία συνήθως περιλαμβάνει τη μείωση της πρόσληψης λιπαρών, τηγανητών και αλμυρών τροφίμων. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στη διατροφή όταν διαγνωστεί η ουρική αρθρίτιδα. Είναι απαραίτητο να σταματήσετε να πίνετε αλκοόλ και το κάπνισμα.
Πόνος στις αρθρώσεις των δακτύλων και παραδοσιακή ιατρική
Ένα εξαιρετικό φάρμακο για τον πόνο στα δάχτυλα είναι ένα βάμμα καυτερής πιπεριάς. Οι κάψουλες πρέπει να γεμιστούν με βότκα ή φαρμακευτικό οινόπνευμα και να αφήσετε το υγρό για αρκετές ώρες σε σκοτεινό μέρος. Οι μπατονέτες ή οι μπατονέτες γάζας, άφθονα βρεγμένες με το προκύπτον εκχύλισμα αλκοόλης, πρέπει να εφαρμόζονται στην προβολή της πάσχουσας άρθρωσης 2-3 φορές την ημέρα για 15-20 λεπτά. Συνήθως, μετά από ένα μήνα θεραπείας, ο πόνος υποχωρεί ή εξαφανίζεται. Στη συνέχεια, αυτή η λαϊκή θεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια των παροξύνσεων για να σταματήσει νέες επιθέσεις.
Το βράδυ, συνιστάται να κάνετε μια κομπρέσα από βρασμένο πλιγούρι βρώμης ή ένα μείγμα κεφίρ με θρυμματισμένη κιμωλία.
Το πρωί με άδειο στομάχι, καλό είναι να παίρνετε ένα μείγμα από 1 κ. σ. μεγάλο. Ελαιόλαδο ή εξευγενισμένο ηλιέλαιο και μερικές σταγόνες φρεσκοστυμμένο χυμό σκόρδου.
Ο χυμός σκόρδου μπορεί επίσης να ληφθεί με γάλα ή κομπρέσες. Πριν την εφαρμογή, το δέρμα πρέπει να λιπαίνεται με κρέμα.
Την άνοιξη (τον Μάιο), μπορείτε να προετοιμάσετε ένα βάμμα από ταξιανθίες λιλά. Πρέπει να επιμείνετε τη βότκα σε σκοτεινό μέρος για 1-2 εβδομάδες, ανακινώντας το δοχείο καθημερινά. Το υγρό πρέπει να τρίβεται στα πονεμένα σημεία κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης.
Παρακαλώ σημειώστε: συνιστάται να κρατάτε τα δάχτυλα ζεστά μέχρι να τεθεί σε ισχύ η θεραπεία (ο πόνος στα δάχτυλα συνήθως υποχωρεί σε μισή ώρα). Με παρόμοιο τρόπο παρασκευάζεται και εφαρμόζεται βάμμα από ταξιανθίες κάστανου.
Μία από τις πιο αποτελεσματικές λαϊκές θεραπείες για τη θεραπεία της αρθραλγίας είναι οι τριμμένες πατάτες. Οι φρεσκοφλοιωμένοι κόνδυλοι αφήνονται στον ήλιο μέχρι να γίνουν πρασινωποί. Στη συνέχεια θρυμματίζονται, περιχύνονται με ζεστό νερό και γίνονται μια κομπρέσα για τη νύχτα.
Μπορείτε να προετοιμάσετε ανεξάρτητα μια αλοιφή που θα ανακουφίσει τον πόνο στα δάχτυλα. Για να το κάνετε αυτό, πάρτε προ-θρυμματισμένες βελόνες αρκεύθου και φύλλα δάφνης και ανακατέψτε με βούτυρο. Θα πρέπει να κάνετε μασάζ στα χέρια με αυτή τη σπιτική αλοιφή κάθε μέρα, κατά προτίμηση το βράδυ. Ομοίως, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα μείγμα από φύλλα υπερικό και βαζελίνη.
Λοιπόν βοηθήστε τα λουτρά πόνου με αφέψημα από μπουμπούκια σημύδας. Για να ενισχύσετε το θεραπευτικό αποτέλεσμα, καλό είναι να προσθέσετε πευκοβελόνες και θαλασσινό αλάτι στο αφέψημα.
Για το τρίψιμο των άρρωστων αρθρώσεων, οι παραδοσιακοί θεραπευτές συνιστούν τη χρήση αλκοολούχου βάμματος από άνθη πικραλίδας.
Στο εσωτερικό, συνιστάται να παίρνετε ένα αφέψημα από κλωναράκια viburnum (100 ml την ημέρα) ή βάμμα βότκας στα κελύφη και τα χωρίσματα των καρυδιών (1 κουταλιά της σούπας πριν από τα γεύματα).